Kies een taal
Sinds het faillissement van de relatief kleine bank Lehman Brothers de grote financiële crisis een paar jaar geleden inluidde, zijn politici bang geworden. Bang voor een vijand die ze niet kennen en met wiens spelregels ze niet vertrouwd zijn. Sinds het begin van de grote financiële crisis een paar jaar geleden probeert de politiek de spelregels van banken, hedgefondsen, de beurzen en speculanten te doorgronden. En daar blijft het niet bij, want de Europese leiders proberen ze ook nog eens met hun eigen wapens te verslaan.
**Dit artikel is verwijderd op verzoek van de eigenaar van het auteursrecht.**
Opinie
“Pact met de duivelse financiële instellingen”
Door het Europese noodfonds (EFSF) uit te breiden, “is Europa bezig een pact met de duivel te sluiten”, dat wil zeggen met financiële instellingen die “zich boven de wet stellen”, beweert de Slowaakse beleggingsanalist Valér Demjan in Hospodárske noviny. “De tijd van de rationele oplossingen (een faillissement van Griekenland in 2010) is voorbij en de ad-hoc-acties die Brussel onderneemt, zullen uiteindelijk uitmonden in een nog grotere ineenstorting".
Het noodfonds (EFSF) dient volgens hem slechts om tijd te winnen en de markten te kalmeren, maar is ontoereikend om de situatie te stabiliseren. Net zo min als het Europese Stabiliteitsmechanisme (ESM) overigens, dat waarschijnlijk volgend jaar al wordt ingevoerd, in plaats van in 2013. De markten zijn namelijk niet tevreden over de garanties en willen echte middelen zien, in de vorm van een uitbreiding van het noodfonds.
Volgens analist Demjan is het hoog tijd om "harde, structurele hervormingen" door te voeren, dat wil zeggen dat niet betrouwbare lidstaten uit de eurozone moeten worden gezet en dat bepaalde banken mogen omvallen.
Demjan heeft bovendien kritiek op de houding van de centrale banken, die “moeten stoppen met het ongelimiteerd bijdrukken van geld”. “De geschiedenis staat bol van de voorbeelden dat het bijdrukken van geld nog nooit heeft bijgedragen aan het oplossen van een schuldvraagstuk.” Als de kredietbeoordelaars bovendien de kredietwaardigheid van Frankrijk gaan verlagen, zal Duitsland waarschijnlijk nauwelijks nog bereid zijn om het hele reddingssysteem te financieren, concludeert hij.
