De Kazachse president Noersoeltan Nazarbajev (links) en zijn Turkse tegenhanger Abdullah Gül, in Astana (Kazachstan), in december 2007. Foto: AFP

Ankara heeft meer ambities dan toetreden tot EU

In haar jaarlijkse voortgangsrapport over de toetreding van Turkije stimuleert de Europese Unie Ankara om de ingeslagen weg van hervormingen en democratisering voort te zetten. Maar commentator Erdal Safak waarschuwt in het Turkse dagblad Sabah dat Turkije zowel Aziatische als Europese ambities heeft.

Gepubliceerd op 19 oktober 2009 om 06:13
De Kazachse president Noersoeltan Nazarbajev (links) en zijn Turkse tegenhanger Abdullah Gül, in Astana (Kazachstan), in december 2007. Foto: AFP

Het “Jaarlijkse voortgangsrapport over de toetreding van Turkije tot de Europese Unie” wordt beschouwd als een soort “bulletin” waarin de EU de prestaties van Turkije in de afgelopen jaren onder de loep legt. Voor het eerst heb ik dit zonder spoortje van enthousiasme gelezen. Ik was weliswaar in Kazachstan, ver van Turkije en nog verder van Brussel, maar de desinteresse is vergeleken met de vorige jaren niet alleen geografisch van aard. Mijn perceptie werd beïnvloed door de omgeving en de reacties van de mensen om mij heen. In Kazachstan was werkelijk geen hond geïnteresseerd in het verslag 2009; het liet simpelweg iedereen koud. Als ik het onderwerp voorzichtig probeerde aan te snijden, kreeg ik onmiddellijk naar mijn hoofd geslingerd: “Laat Europa toch barsten en kijk liever naar Azië!” Sommigen kleedden hun reactie wat beleefder of diplomatieker in: “Het zou inderdaad jammer zijn als jullie het lidmaatschap van de EU nu zouden laten varen na zoveel jaren van voorbereiding. Maar houd ergens in het achterhoofd dat jullie jullie echte doelen vooral hier kunnen realiseren.”

Kazachstan zal heel wat goudzoekers aantrekken

Het is zo klaar als een klontje dat de toekomst van Turkije, maar ook die van Europa grotendeels in centraal-Azië ligt. Zelfs de “petit Napoléon” van Europa die geen enkele kritiek duldt – de Franse president Nicolas Sarkozy – heeft zich tijdens zijn reis naar Astana begin oktober voor de gelegenheid zo onderdanig mogelijk gedragen. De reden: de grond van Kazachstan zit vol met aardolie, aardgas en uranium. Binnen niet al te lange tijd is dit het nieuwe Noorwegen, Canada of Australië dat heel wat goudzoekers zal aantrekken. De enorme uitgestrektheid van het land, dat vier keer zo groot is als Turkije maar nog geen 30 miljoen inwoners telt, biedt dan ook legio mogelijkheden. Turkije heeft bepaalde gebieden trouwens al geclaimd.

De commentaren over dit voortgangsrapport die in hoofdzaak neerkomen op het feit dat “dit rapport een gematigder toon aanslaat dan die van de voorgaande jaren” en dat “de verwachtingen en verzoeken van de Europese Unie ten aanzien van Turkije nu veel redelijker zijn” nemen wij dan ook glimlachend tot ons. We gaan natuurlijk niet met de duivel spelen door te beweren dat het ons niet kan schelen omdat we nu ons “Eurazië” hebben. De Europese Unie blijft weliswaar “onze weg”, maar zij is niet onze “enige weg”. Dit gezegd hebbende, hebben wij verder niets dan lof voor dit rapport!

Nieuwsbrief in het Nederlands

Uitbreiding

Cyprus, de achilleshiel van Turkije

In zijn jaarlijkse voortgangsrapport over de toetreding van Turkije tot de EU, dat op 14 oktober gepubliceerd is, pleit de Europese Commissie voor een spoedige oplossing van de kwestie Cyprus, aldus Robert Ellis in de Britse krant The Guardian. “Met de val van de Berlijnse Muur en het vredesakkoord in Noord-Ierland, is Cyprus het langstdurende Europese conflict”. Sinds de Turkse invasie in 1975, “zijn de pogingen van de VN om het Grieks-Turkse eiland te herenigen uitgelopen op een politiek slagveld waarbij vier generaal secretarissen en talloze afgevaardigden het veld hebben moeten ruimen”. Het Griekse deel van het eiland is al EU-lid, maar het is nog steeds onduidelijk of de Turks-Cypriotische leider Mehmet Ali Talat het eens kan worden met zijn Griekse tegenhanger Demetris Christofias, “ook al is er overeenstemming over de grote lijnen: een federatie van twee afzonderlijke staten met één soevereiniteit”. Er moeten nog een paar grote hobbels genomen worden, met name “de nadrukkelijke wens van Turkije om militair aanwezig te blijven op het eiland en het Turkse beleid van kolonisatie van Turken van het vasteland. De autochtone Turks-Cypriotische bevolking –ongeveer 89.000 mensen op een totaal van 260.000 op Turks-Cyprus- klaagt over culturele onderdrukking door Turkije”.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp