Kies een taal
Als we een duidelijke definitie proberen te vinden van een "decreet-kind", waarover iedereen het eens is, dan blijken de meeste mensen hieronder te verstaan: iemand die geboren is tussen 1966, het jaar waarin het decreet 770 werd uitgevaardigd dat abortus en anticonceptie in Roemenië verbood, en 1990, het jaar waarin het decreet werd ingetrokken.
Als gevolg van dit decreet steeg het geboortecijfer van 14,7‰ in 1966 naar 27,4‰ in 1967. In 1972 werd het toepassingsgebied van het decreet uitgebreid tot vrouwen van maximaal 45 jaar in plaats van 40 jaar, en steeg het aantal kinderen dat een vrouw kreeg van vier naar vijf.
Sommigen beweren dat de geboorten vanaf 1967 tot hele groepen decreet-kinderen hebben geleid, die "op commando geboren" werden, als gevolg van een onmenselijk maatschappelijk experiment. Anderen houden vol dat dit etiket alleen van toepassing is op degenen die tot 1968 geboren zijn, omdat de mensen er na een tijdje in waren geslaagd zich aan te passen aan deze levensstijl, waarbij seksualiteit als een verplichting werd beleefd. In plaats van hen in een bepaalde categorie in te delen, kunnen we hen gewoon beschouwen als kinderen die onder het communisme zijn opgegroeid, als "sleutelkinderen" [verwijzend naar de sleutel die zij om hun hals droegen als ze van huis gingen]. Deze kinderen waren in 1989 ongeveer 20 jaar.
Decreet-kinderen wilden door revolutie wraak nemen
Sommigen van hen maken hun ouders veel verwijten: "Het was niet de bedoeling dat wij geboren werden". "Ik weet dat ze vóór mijn geboorte jarenlang geprobeerd hebben kinderen te krijgen, maar mijn zus, die later is geboren, was 'een ongelukje', verklaart een vrouw die wij hebben ontmoet. "Zij is het moment waarop onze moeder haar vertelde dat ze niet gepland was, nog altijd niet te boven gekomen."
Uit dit soort verhalen is de overtuiging ontstaan dat het deze generatie was die de kans greep om het bewind van Ceauşescu omver te werpen - de revolutie van de jeugd -, omdat zij in hun hart wraak wilden nemen.
De decreet-kinderen hebben de introductie van de computer en de mobiele telefoon niet bewust meegemaakt, omdat de apparaten waarover de kinderen aan de andere kant van het IJzeren Gordijn beschikten, niet voor hen waren weggelegd. Toch vinden veel decreet-kinderen dat ze zich beter kunnen uitdrukken en betere bloggers zijn. Dat lijkt tegenstrijdig, nietwaar? Zou dat komen omdat zij zich hiertoe aangetrokken voelen uit frustratie, omdat ze verloren tijd willen inhalen of omdat ze langer aan hun jeugd zijn blijven hangen, vooral mannen?
Een tragikomische generatie?
Wie zijn deze "decreet-kinderen"? Deze gedisciplineerde burgers waren creatief, want in tijden van nood ontwikkel je een levendige fantasie. Ze hadden een passie voor verzamelen (Pif Magazine, flessendoppen, enz.). Tegenwoordig zijn het "doorzetters en vechters, die sterk en trots zijn, maar ook meedogenloos". Ze kijken echter met bitterheid terug op hun verleden, omdat ze vanwege hun frustraties echte gevoelens niet toelieten. Ze reageren nog vanuit een zekere naïviteit. Het valt hun moeilijk te accepteren dat ze niet weten hoe de toekomst eruitziet. Ze hebben twijfels over de waarden die zij aan hun kinderen moeten overdragen.
Zijn er meer dan twee miljoen van deze "overtollige kinderen"? Zijn ze gewelddadig, zoals een Italiaanse psychologe, Margherita Carotenuto, beweert? Zij denkt dat "de genetisch bepaalde opvliegendheid van decreet-kinderen de oorzaak is van de strafbare feiten die door Roemenen in Italië worden gepleegd" (februari 2009, in Il Sole-24 Ore). Het staat vast dat degenen die in Roemenië blijven, hun kinderjaren niet kunnen uitwissen. Vergeten gaat niet vanzelf, en het geheugen is selectief.
Zijn de decreet-kinderen een tragikomische generatie? Ze vormen een tussengeneratie die twee werelden beslaat, die de clash op het gebied van waarden heeft meegemaakt, die verdwaald is in een wereld waarin de volgende generatie de openbare ruimte opeiste en op een onbegrijpelijke manier maatschappelijk succes verwierf; een generatie die niet in staat is de macht te grijpen - maar uiteindelijk zijn zij wel degenen die "de revolutie hebben doorgevoerd".
Herdenking
Poësie om de val van het communisme te vieren
Het startschot voor de herdenking van de val van het bewind van Nicolae Ceausescu en de revolutie van 1989 is gegeven op 14 december in de Roemeense stad Iasi. De Roemeense krant Cotidianul meldt dat in deze Noord-Roemeense stad “het dichtersmanifest” gehouden wordt: een evenement dat tot 22 december zal duren, de dag waarop de communistische dictator aangehouden werd en zijn bewind ten val werd gebracht. Het manifest is een initiatief van de beeldend kunstenaar Mihai Zgondoiu waarbij twintig Roemeense hedendaagse dichters vertellen hoe zij de revolutie hebben beleefd en de sfeer van weleer doen opleven. De Nobelprijswinnares voor literatuur 2009, Herta Müller, heeft ook een literaire bijdrage geleverd. Zij is afkomstig uit Timisoara, de stad waar de revolutie begon. De gedichten zullen worden gebundeld in een boek, *Manifest.20.rEvolutie*, waarin ook tekeningen en andere kunstwerken opgenomen zullen worden. Het hoogtepunt van het evenement zal op 18 december plaatsvinden: 50.000 uitgaven van het manifest zullen op die dag vanuit een helikopter boven Timisoara worden geworpen.
