Kies een taal
Een paar dagen voor Kerstmis werd Lubomír Studnička, die lid is van de Vereniging voor natuurbescherming van Litoměřice [een Tsjechische stad in Noord-Bohemen], gearresteerd wegens chantage. Volgens de politie had deze zelfverklaarde ‘milieubeschermer’ een heel eenvoudige methode: Studnička tekende in Litoměřice beroep aan tegen alle mogelijke particuliere projecten, onder het mom dat hij de natuur wilde beschermen. Op die manier wist hij de bouw van de nieuwe brug over de Elbe te torpederen en de afronding van de werkzaamheden aan de autosnelweg D8 tussen Praag en Litoměřice te vertragen. In ruil voor het afzien van de processen die hij tegen deze investeerders en hun projecten had aangespannen, eiste hij ‘sponsoringcadeaus’. Tot de dag waarop de ondernemers, die het slachtoffer waren van zijn praktijken, hun geduld verloren. Zij deden alsof ze akkoord gingen met de deal en waarschuwden de politie, die Studnička valse biljetten liet overhandigen…
Op die manier kwam het eerste grote geval van milieuchantage aan het licht in Tsjechië. Maar het is een gangbare praktijk onder NGO's op milieugebied, en de wet verschaft ‘professionele obstructievoerders’ aanzienlijke pressiemiddelen op investeerders. De arrestatie van Studnička is in feite slechts het topje van de ijsberg. Hoeveel van dergelijke gevallen zullen nooit aan het licht komen?
De Zuid-Koreaanse autofabrikant Hyundai wilde een fabriek vestigen in het industriegebied van Nošovice, in het oosten van Tsjechië. De milieuactivisten effenden de weg door een rechtsvordering in te stellen, met als reden dat dit project een bedreiging vormde voor het milieu, en strikten een advocatenkantoor dat gespecialiseerd is in ‘milieurecht’. Zij weten heel goed hoe ze, door de slinkse wegen van de procedure te volgen en gebruik te maken van andere administratieve details, onroerendgoedprojecten jarenlang kunnen stilleggen. De Koreanen waren bang dat de bouw van hun fabriek vertraging zou oplopen. De milieuactivisten hoefden zich vervolgens alleen maar te melden en een handreiking te doen met de opmerking: "Vooruit! Wij zijn redelijke mensen; we zullen toch wel tot een akkoord kunnen komen…" Waarna de Koreanen heel tevreden waren dat zij een "donatiefonds konden financieren, dat bedoeld is om burgerinitiatieven te steunen". Ze hebben 20 miljoen Tsjechische kronen [zo'n 750.000 euro] in dit fonds gestort, dat beheerd wordt door de activisten. Officieel moet dit geld gebruikt worden voor "projecten om mensen bewust te maken van de milieuproblematiek en de bescherming van het milieu".
Terwijl een standaardoplichter op milieugebied op een discrete manier om geld vraagt, eist zijn gehaaidere, mondiaal opererende alter ego zijn smeergeld in alle openheid op. En deze geniale meester-oplichter is niet echt geïnteresseerd in kleine vissen, zoals lokale investeerders. Hij weet dat als het hem lukt de hele mensheid te chanteren, hij niet langer miljoenen, maar miljarden euro's kan verdienen. Bij zijn werkwijze maakt hij geen gebruik van bedreigingen, maar speelt hij in op een schuldgevoel. Laten wij als voorbeeld eens kijken naar Al Gore, de voorvechter van de 'inconvenient truth'. Om de opwarming van de aarde een halt toe te roepen, vraagt hij ons een 'CO2-neutrale' levensstijl aan te nemen. Een van de meest invloedrijke ondernemingen in deze handel in 'CO2-afkoop', die goed is voor miljarden euro's, is de Londense firma Generation Investment Management. Welnu, de oprichter hiervan is niemand minder dan de voormalige vicepresident van de Verenigde Staten.
Een ander voorbeeld. Eind december, op het moment dat Lubomír Studnička werd gearresteerd, bracht de Britse krant The Daily Telegraph een uitvoerige beschrijving van de privé-activiteiten van Rajendra Kumar Pachauri, die voorzitter is van het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering (IPCC). De milieubeweging en de media presenteren het IPCC graag als 'de belangrijkste groep van onafhankelijke deskundigen ter wereld'. Nu blijkt echter dat Pachauri geen klimatoloog is, maar spoorwegingenieur. Verder is hij in de eerste plaats nauw verbonden aan de zogenaamde 'klimaatbeschermingsindustrie': hij treedt namelijk op als consultant voor tal van 'groene' investeringsfondsen en ondernemingen, die duurzame technologieën tot hun kernactiviteit rekenen. Bovendien heeft hij zitting in de Raad van Toezicht van de Klimaatbeurs van Chicago (Chicago Climate Exchange), die CO2-quota verhandelt…
Duitsland
De Groenen tegen groene energie
Terwijl driekwart van de Duitsers achter groene energie staat, doemt er een nieuwe tegenstander op: de directe omgeving. Der Spiegel bericht dat steeds meer burgers beginnen te protesteren tegen de installatie van windmolens, biogascentrales en zonnepanelen. “Weinig Duitsers hebben een conventionele centrale in hun directe omgeving. Duurzame energie kan daarentegen overal worden opgewekt, waarbij de negatieve kant van de groene energie duidelijk wordt: lawaai, stank of wijzigingen in het landschap.”
Het weekblad spreekt met een Beierse activist, trouw aanhanger van de Groenen, die zijn buren probeert te mobiliseren tegen de plaatsing van zonnepanelen. “Energetisch gezien is het een stomme zet van de BRD”, zo stelt hij, waarbij hij zich afvraagt of de kerncentrales niet langer in gebruik kunnen blijven. Of die inwoner van Brandenburg die betwijfelt of zonne-energie in Duitsland wel voldoende efficiënt is, protesteert tegen de ondergrondse opslag van CO2 en 27.000 handtekeningen heeft verzameld tegen windmolens. In Schleeswijk-Holstein heeft een dorp waarvan de bewoners grotendeels ‘groen’ denken, de installatie van een biogascentrale tegengehouden. Het punt van overeenkomst tussen al deze initiatieven: de angst zich op te offeren voor de anderen zonder er zelf beter van te worden, en het ontbreken van een echt energieplan. Conclusie van Der Spiegel: De meeste dorpen zouden de nadelen wel accepteren wat betreft "[toegenomen] verkeer, stank en herstructurering", als er energie voor henzelf werd geproduceerd.
