Een verkiezingsposter van François Hollande, Parijs, eind april 2012.

François Hollande, tussen droom en werkelijkheid

De socialistische kandidaat is erin geslaagd president van Frankrijk te worden door Nicolas Sarkozy met 51,62% van de stemmen te verslaan. Een “immense vreugde” voor de linkse krant Libération. Maar in deze tijden van crisis zouden de wittebroodsweken wel eens van korte duur kunnen zijn.

Gepubliceerd op 7 mei 2012 om 13:47
Een verkiezingsposter van François Hollande, Parijs, eind april 2012.

Vreugde. Immense vreugde. De vreugde om te zien hoe een dwaalweg wordt afgesloten en een vloek in rook opgaat. En hoe! François Mitterrand is uiteindelijk geen uitzondering in de geschiedenis geweest, maar de eerste linkse president. En nu is er een tweede: François Hollande. Voor de linkse bevolking doet 2012 het jaar 1981 herleven, en blaast het deze oude, vergeelde beelden, die enkel nog in de geschiedenisboeken leken te bestaan, weer nieuw leven en kleur in. Ook de blije herinneringen van ouderen of van de jochies die sommigen van ons toen nog waren, leven weer op. 2012 heelt ook de brandende wond van 21 april 2002 [toen de socialistische kandidaat Lionel Jospin in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen werd uitgeschakeld door de extreemrechtse Jean-Marie Le Pen, red.]. Tien jaar later is dit trauma, dat links op die bewuste avond zomaar werd weggevaagd uit het Franse politieke landschap, genezen.

Wat betekent het om links te stemmen? Dat betekent dat je ervan uitgaat dat er, ondanks het individualisme van de hedendaagse samenlevingen, sprake is van een ‘wij’. Dat ideeën als rechtvaardigheid, gelijkheid, samen delen en solidariteit het openbare leven vorm kunnen en moeten geven. Zoals de instellingen en collectieve voorzieningen die destijds door de Nationale raad van het verzet (CNR) zijn ingevoerd. Zij hebben ons fatsoensnormen bijgebracht en zullen dat ook na ons, bij toekomstige generaties, blijven doen. Dat betekent dat het dus mogelijk is ons te verzetten tegen de waan van de dag door ruimte te maken voor datgene wat ons verenigt, in plaats van ons te laten meevoeren met de stroom en te luisteren naar dat kleine stemmetje dat in ieder van ons aanwezig is en ons aanspoort om uitsluitend voor onze eigen belangen op te komen. In een beschadigd Frankrijk, dat ervoor had kunnen kiezen zich te verschansen achter ingebeelde grenzen door zijn verleden te herhalen, laat de overwinning van François Hollande zien dat het land heeft gekozen voor hoop. Dat het vooruit heeft gekeken en niet achteruit.

Laten wij met volle teugen genieten van dit moment waarop een volk besluit om een dergelijke keuze te maken. En om naar de toekomst te kijken. Want dat is de taak die François Hollande nu wacht. Het land weer gezond maken, natuurlijk. De samenleving opnieuw vormgeven, uiteraard. De ongelijkheid terugdringen in de toekomstperspectieven van de Fransen: van alle Fransen en ongeacht waar ze vandaan komen. Maar om dit alles te kunnen verwezenlijken moet Hollande, vooral, een beeld schetsen van de toekomst. Hij moeten laten zien dat Frankrijk meer is dan alleen een erfgoed, geschiedenis en vergane glorie. Dat het land zich ook kan projecteren op de toekomst en zichzelf opnieuw kan uitvinden.

Deze witte bladzijde - die in veel opzichten zorgwekkend is, maar in veel andere juist inspirerend - moet nu beschreven worden. Op een vastberaden, dwingende manier, om geen afbreuk te doen aan deze verkiezingsuitslag en aan het vertrouwen dat er nog altijd uit spreekt dat de politiek misschien niet het leven, maar wel de dingen kan veranderen [‘het leven veranderen’ was een slogan van Mitterrand, red.]. Het werk is nog maar net begonnen en het zal zwaar worden, vanaf morgen. Maar vandaag moeten wij gelukkig zijn en volop genieten van deze mooie meimaand.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Opinie

Een nieuwe Europese crisis vermijden

*François Hollande “is de president van alle Fransen”, [geeft ook de rechtse krant Le Figaro toe](http://www.lefigaro.fr/mon-figaro/2012/05/06/10001-20120506ARTFIG00275-le-changement.php). “Zo schrijft de democratie dat voor. We zien deze verkiezing als de wilsuiting van de meerderheid. Welkom dus, Monsieur le Président.Le Figaro*, een onverzettelijke aanhanger van Nicolas Sarkozy, schrijft verder:

de geschiedenis zal haar oordeel vellen over zijn vijfjarige ambtstermijn en zal onthouden dat [Sarkozy] het hoofd heeft geboden aan de ergste financieel-economische crisis van de laatste vijftig jaar en desondanks belangrijke hervormingen heeft doorgevoerd op het gebied van universiteiten, onderzoek, justitie, pensioenen, het verlagen van de staatsuitgaven, de uitbreiding van burgerrechten... ook heeft hij de plaats van Frankrijk op het internationale toneel op trotse wijze behouden en een beslissende rol gespeeld in de redding van Europa en de euro.

Le Figaro schrijft over de nieuwe president François Hollande:

Economische groei heeft net zoveel prioriteit als het hervinden van evenwicht. Veel van onze partnerlanden delen die wens, net als Merkel. Maar er moet wel overeenstemming worden bereikt over de manieren waarop die groei bereikt moet worden en er moeten noodzakelijke structurele hervormingen aanvaard worden. Maar een massale toevlucht op belastingen in plaats van besparingen dient vermeden te worden. Niets is mogelijk zonder Europese overeenstemming. Om dat te bereiken zou het het beste zijn om het vreemde plan van een herziening van het begrotingspact [dat Hollande wil] *te laten varen en slechts in te stemmen met een groeiparagraaf. Daarmee zou een nieuwe Europese crisis vermeden kunnen worden.***

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp