“Meer Europa” is loze uitspraak

Europese leiders schermen voortdurend met het idee van meer integratie, alsof dat de sleutel is om uit de crisis te komen. Toch zijn dat niet meer dan loze woorden, die wel erg lichtzinnig worden rondgestrooid, aldus een Portugese historicus.

Gepubliceerd op 10 september 2012 om 11:07

Arme woorden! Woorden zijn de eerste slachtoffers van de Europese leiders, omdat ze door hen dusdanig gebruikt en misbruikt worden dat ze uiteindelijk hun beteknis verliezen. Onder “solidariteit” verstaat een Duitser: “Die vervelende Zuid-Europeanen blijven maar proberen om geld aan ons te vragen." Bij “solidariteit” denkt een Griek: “Die vervelende Duitsers blijven maar proberen om ons offers op te leggen." Volgens sommige politici is “federalisme” een lege huls die ertoe dient om modern te lijken; voor andere politici een lege huls die ertoe dient om angst op te wekken. Maar geen van beide groepen gebruikt “federalisme” in zijn oorspronkelijke betekenis van decentralisatie en democratie. Oud-president Sarkozy ging zelfs nog een stap verder en gebruikte het begrip als synoniem voor een intergouvernementeel systeem, dat wil zeggen precies het tegenovergestelde. En zodra woorden tekortschieten wordt er wel beweerd dat we ‘meer Europa’ nodig hebben, een uitdrukking die strikt genomen niets betekent: het kan zijn dat we meer democratie nodig hebben, meer integratie, meer cohesie – allemaal termen waarvan we weten wat ze betekenen. Maar wat er met ‘meer Europa’ wordt bedoeld, persoonlijk heb ik geen idee.

Elke EU-lid speelt met lot van andere lidstaten

Vlak voor de zomer beleefde het woord “groei” zijn glorietijd. Onze eurobazen hielden een “groeitop” en vooral de socialisten vroegen dringend en op luide toon om meer groei. President Hollande waarschuwde al: hij zou het nieuwe begrotingspact pas ondertekenen op voorwaarde dat het vergezeld ging van een groeipact. Op enig moment kwam de aankondiging dat een bedrag van iets meer dan 100 miljard euro zouden worden herverdeeld over projecten ter ondersteuning van groei en werkgelegenheid. Dat is een tiende van het bedrag dat we aan banken hebben geleend, en dat in twee dagen tijd, maar ja…

**Hadden ze ons toch bijna te pakken, nietwaar? Een paar maanden later was Frankrijk bereid het begrotingsverdrag te ondertekenen waarin het Europees Parlement aan betekenis inboet, waarin onrealistische en zelfs schadelijke doelen worden gesteld, en waarin een model wordt geschetst dat, als het wordt herhaald, uiteindelijk de unie te gronde zal richten, zogenaamd in het belang van de euro, en dat alles zonder dat het een noch het ander wordt gered. En het groeifonds? Als we het laatste nieuws daarover mogen geloven dat in de EU-Raad circuleert, zou Frankrijk weigeren om daar zijn aandeel aan te leveren.

Dat zou op zich al treurig zijn, maar het is eigenlijk nog erger. Elke EU-lidstaat speelt met het lot van andere lidstaten zonder te beseffen dat het daarbij ook om zijn eigen lot gaat.**

Nieuwsbrief in het Nederlands

Bedrijven hebben fiscaal hoofdkantoor in Nederland

Het meest treffende voorbeeld is de belastingontduiking. Zoals iedereen wel weet hebben de 20 grootste bedrijven met een beursnotering in Lissabon bijna allemaal hun fiscale hoofdkantoor in Nederland, om zich zo te ontrekken aan de in Portugal geldende boekhoudkundige verplichtingen en belastingen. Nederland houdt zich Oost-Indisch doof voor de protesten van de landen die hiervan het slachtoffer zijn, waaronder Portugal, waarbij overigens wel eerlijk dient te worden bekend dat deze landen zelf ook niet veel doen aan dit probleem. Daarentegen bleek het moment goed gekozen, te weten midden in de verkiezingscampagne, om te ontdekken dat de Nederlandse Spoorwegen (nota bene een staatsbedrijf) zelf via Ierland de belastingen ontduikt. De hele Nederlandse politiek in rep en roer, verontwaardigd, dat haar hetzelfde wordt geflikt als wat ze zelf andere lidstaten laat doen.

**En dan is Nederland nog niet eens het meest onfatsoenlijke voorbeeld. Cyprus, dat zich in geografische en politiek zin aan het andere uiteinde van Europa bevindt en dat wordt geleid door een regering op basis van de communistische partij, heeft een verdrag gesloten met Rusland. Op basis van dit verdrag kunnen Russische oligarchen de belasting in eigen land ontduiken en zwart geld witwassen. Op Cyprus is het namelijk niet alleen gemakkelijk om een bankrekening te openen, omdat je daarvoor je eigen naam niet hoeft op te geven, maar het is ook heel eenvoudig om een bank op te richten. Uiteraard profiteren de Russen daarvan – enige samenloop met Russische wapenleveranties aan Syrië berust, uiteraard, op puur toeval.

En daar kunnen we niets tegen doen? De voorzitter van de EU-Raad bepaalt de prioriteiten. Het huidige voorzitterschap wordt bekleed door Cyprus... en Ierland is als volgende aan de beurt.**

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp