Kies een taal
Ze is gekleed in een lange, beige jurk, ze draagt een passende ‘dubbele steek' en ze steekt een sigaret op. De gravin van York neemt even pauze, want ze is al van vanochtend vroeg aan het filmen en het zijn lange dagen, daar in het Brugse stadhuis. “Ik ben de moeder van drie mooie zonen”, legt ze uit. “Wat ik moet doen? Oh, ik doe niets anders dan gevaarlijke complotten verzinnen”. Ze grijnst en vertrekt weer, op naar de set.
“Het is een belangrijke dag”, legt persattaché Deborah Goodman uit waarom er zoveel (niet te best ruikend) eten op tafel staat. “We vieren Kerstmis. De hertog van Warwick is net terug, nadat hij de vader van Elizabeth vermoord heeft. De sfeer is gespannen, dat kan je wel zeggen”.
Dit is The white queen, een tiendelige televisieserie bestemd voor de BBC en voor mondiale verspreiding. Met een budget van 22 miljoen euro voor tien afleveringen is dit het stevige werk. Maar de reden waarom de set vandaag openstaat voor de pers ligt elders: de serie, goed voor 125 draaidagen, wordt volledig opgenomen in Vlaanderen.
De Gotische Zaal is vandaag de Royal Court van Westminster Palace. De Heilige Geeststraat is een middeleeuwse Londense straat. De Onze-Lieve-Vrouwekerk is Westminster Chapel. De Heilige Bloedkapel is de Tower of London.
Veel 15de eeuws aandoende locaties
En ook in Ieper, in Rumbeke, in Damme, zowaar op het vliegveld van Ursel – 23 locaties alleen al voor de eerste drie afleveringen – wordt gefilmd. En al de rest wordt dezer weken opgebouwd in de nabije Philipsfabriek. Is Vlaanderen zo'n beetje Hollywood aan de Noordzee aan het worden?
Gisteren was een drukke filmdag in Vlaanderen. In Oostende werd de Brits-Belgische coproductie Third wave gedraaid. In Beringen was Stijn Coninx bezig met de Vlaams-Italiaanse film Marina. In Antwerpen, Beringen, Gent en Lanaken stonden series op het programma. Het is niet eens uitzonderlijk, want dankzij drie troeven hebben Vlaanderen en Wallonië zich opgeworpen tot een aantrekkelijk filmland. Hier vinden filmmakers een massa locaties, onderlegd technisch personeel en vooral een financiële lokvogel, de taxshelter.
The white queen is ongetwijfeld de kroon op het werk van de voorbije jaren. “Ze hebben lange tijd getwijfeld tussen Ierland en Vlaanderen”, weet Eurydice Gysel van Czar TV. “Het is door het taxsheltersysteem dat ze uiteindelijk hierheen gekomen zijn. Maar het speelt ook mee dat er hier nog veel authentieke locaties zijn, en dat er een grote vrijheid is om te filmen. Dit is kwaliteitsstelevisie: ze werken dus met authentieke decors en met veel buitenopnames, wat duurder is. In Londen vinden Britse filmploegen de exterieurs niet meer die ze willen. Brugge heeft wel veel 15de eeuws aandoende locaties die ze nodig hebben”.
Wegzuigeffect vanuit Wallonië
Om in aanmerking te komen voor de taxshelter, een fiscaal systeem dat een belastingvrijstelling van 150 procent geeft voor het bedrag dat in een audiovisuele productie geïnvesteerd wordt, moet een buitenlands huis een Belgische partner hebben.
“Wales is een gelijkaardig systeem aan het opzetten”, hoor ik. “Groot-Brittannië wil zijn BBC-series opnieuw meer in eigen land houden”. Maar Vlaanderen waakt. Binnenkort gaat hier ‘Screen Flanders' van start, een fiscaal antwoord op het investeringsfonds Wallimage, waardoor producenten terugbetaalbare voorschotten kunnen krijgen. Zo hoopt Vlaanderen het wegzuigeffect vanuit Wallonië voor onder meer de postproductie teniet te doen.
“Parade's end en The white queen zijn twee producties die ons veel goeds gaan doen”, zegt Katrien Maes. “We hebben hier veel knowhow en de producenten vinden onze technische ploegen heel flexibel en multi-inzetbaar. Bovendien hebben we heel veel locaties op een heel kleine ruimte. Die troeven gaan rond, want het is een klein wereldje”.
Ook in financiële kringen heerst optimisme. David Claikens van BNP Paribas Fortis Filmfonds legt uit: “Wij zijn de enigen die werken met een “blind fonds”, een systeem waarin onze klanten investeren zonder te weten voor welke productie dat is. Daardoor hebben we het geld meteen beschikbaar. Sinds een goed jaar is het systeem bekend in het buitenland en we voelen de vraag stijgen”.
The white queen heeft dankzij zijn prestige en zijn commerciële belofte veruit het hoogste taxshelterbedrag meegekregen dat hier ooit gegeven werd. Hoeveel? “Dat mag ik niet zeggen, maar het is bijna het maximum dat mogelijk is”. Wat heet: een goede 10 miljoen euro.
