Sacha Baron Cohen tijdens de voorpremiere van zijn film in Parijs, 15 juni 2009 (AFP)

Bruno, Oostenrijks plaaggeest

Na de hilarische Borat, is Sacha Baron Cohen terug als een zekere Bruno, een Oostenrijkse modeverslaggever en berucht homoseksueel. De marketingmachine van deze film is op volle toeren. In Oostenrijk echter is niet iedereen gecharmeerd van de manier waarop hun land geparodieerd wordt.

Gepubliceerd op 22 juni 2009 om 14:00
Sacha Baron Cohen tijdens de voorpremiere van zijn film in Parijs, 15 juni 2009 (AFP)

Als Oostenrijker moet je niet klagen als je land een paar ‘nanoseconds of fame’ beleeft, en vooral als die beroemdheid nu eens niet komt doordat gekken hun nageslacht in een kelder opsluiten, of door politici die er al te rechtse ideeën opnahouden.

Ondanks alles moeten we het toegeven: de nieuwe film van de Britse komiek Sacha Baron Cohen is nog niet eens uit of hij werkt in Oostenrijk al op de zenuwen. Niet omdat Cohen, in Brüno, de draak steekt met homoseksuelen in het algemeen en Oostenrijk in het bijzonder, maar omdat de marketingmachine van de Brit net zo succesvol als storend is. Al in maart, tijdens de modeshows in Milaan, sprong hij het podium op, wat hem een arrestatie opleverde (een schandaal in ieders ogen, behalve voor hemzelf.) Nog geen twee weken geleden had hij zijn eigen ‘schandaal’ in scène gezet, dat in werkelijkheid doorgestoken kaart was, zoals later bleek. Verkleed als ‘Bruno’, getooid met engelenvleugels en in string, was hij tijdens een rapconcert uit het hemelgewelf neergedaald en had zijn achterwerk opgesteld onder de neus van de rapper Eminem, een notoire homohater. Die deze actie zeer slecht opnam, zo werd eerst verklaard. Maar het was doorgestoken kaart: in werkelijkheid was de rapper ingelicht en was het voorval al lang geleden voorbereid.

Op de cover van het laatste nummer van het mannentijdschrift GQ, poseert Cohen naakt als Bruno. De timing was perfect: deze week is hij namelijk een Europese tour begonnen voor de première van zijn film. In Parijs is hij verschenen zoals hij op het affiche van de film staat, in mini-lederhosen van goudkleurig leer, een geruit overhemdje zonder mouwen en met een geel Tiroler hoedje. Twee dagen later, in Londen, heeft hij gekozen voor een Britse klassieker: hij arriveerde in een vrije interpretatie van het uniform van de wacht bij Buckingham. Een volwaardige carnavalsuitdossing.

Maar Sacha Baron Cohen kan het zich veroorloven. Met zijn 37 jaar is deze Brit van Israëlisch-Iraanse oorsprong, die privé het liefst een spijkerbroek met een wijd T-shirt draagt, voortaan beroemd, en wordt zelfs gewaardeerd. Het is begonnen met de seksistische Engelse rapper Ali G., als wie Cohen een uitzending op MTV heeft presenteerd, voordat hij er een filmpersonage van maakte. Daarna, in 2006, heeft de televisie-verslaggever Kazakh Borat (een even fervent vrouwen- als homohater) met zijn grote snor de bioscopen overspoeld. En nu is het de beurt aan Bruno.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Je zou altijd een Oostenrijker kunnen zoeken die model heeft gestaan voor het personage, maar die even maniakale/precieze als kleinburgerlijke zoektocht is vergeefs. Een Britse krant bracht als eerste dat de Oostenrijkse ster Alfons Haider als model had gediend. Dominic Heinzl, van het privé-kanaal ATV, op zijn beurt dacht de ware Bruno te hebben gevonden in degene die verantwoordelijk is voor de moderubriek van een dagblad. Hoe het ook zij, Cohen heeft herhaaldelijk verzekerd dat hij geen enkele bestaande persoon in gedachten had. Wél is het zo klaar als een klontje dat het personage uit Oostenrijk komt. Cohen heeft een tijdje in Wenen gewoond en gestudeerd. Anders zou hij Bruno niet zo goed hebben weten te treffen.

In ieder geval is onze Bruno naar de Verenigde Staten vertrokken om daar “de beroemdste Oostenrijker sinds Hitler te worden”. Hij beschrijft de republiek als een land waar het mannen niet is toegestaan hand in hand te lopen. Bruno is dus niet uitgerust om een buitengewoon briljante ambassadeur van Oostenrijk te zijn. Zolang hij mensen aan het lachen maakt, valt dat niet te betreuren.

Een mening die niet gedeeld wordt door enkele Amerikaanse belangenorganisaties voor homoseksuelen. Volgens hen pakt deze satirische kijk op de Amerikaanse homofobie niet goed uit. Want het publiek wier vooroordelen de film beweert belachelijk te maken, zou zich daarentegen juist gesterkt voelen in zijn overtuigingen.

In Oostenrijk de zijn nauwelijks recensies te lezen. Logisch, want de lokale fans van Cohen hebben dan ook geen reden om zich te verheugen. Ook al gaat de film over Oostenrijk, er is in Wenen geen enkele officiële première met de hoofdrolspeler. Voor de stoomwals van de public relations van Cohen blijft Oostenrijk blijkbaar “a too small country”.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp