“Werkloosheid” en “werk”.

Hoe laag kan een salaris zijn?

Grieken moeten genoegen nemen met steeds lagere salarissen. Niet alleen afgestudeerde jongeren zijn de klos, maar ook oudere werknemers die na een periode van werkloosheid weer aan de slag gaan.

Gepubliceerd op 19 september 2013 om 12:23
“Werkloosheid” en “werk”.

“Veel jongeren die ons hun curriculum vitae sturen om op een vacature te solliciteren zijn overgekwalificeerd. Ik schaam me als ik ze lees, vooral omdat ik weet dat we uit de honderden kandidaten er maar één mogen kiezen!” Deze bekentenis van een manager human resources van een grote onderneming, die zijn identiteit geheim wenst te houden, spreekt boekdelen. Dit geval staat niet op zichzelf. Een jonge afgestudeerde van de Polytechnische Hogeschool in Athene die de doctorsgraad bezit en enkele maanden les heeft gegeven aan een technische school, doet anoniem een boekje open: “Mijn salaris was zo laag dat ik vaak aansloot bij de studenten om in de kantine te gaan eten om te beknibbelen op mijn maaltijden.”

Deze twee getuigenissen geven een grof beeld van de realiteit van de huidige arbeidsmarkt. Aan de ene kant zeer rijkelijk gevulde cv’s en aan de andere kant permanente werkloosheid of extreem lage salarissen [het werkloosheidspercentage was 27,9 procent in juni 2013 tegen 24,6 procent het jaar daarvoor. Vooral vrouwen en jongeren worden getroffen]. We denken met weemoed terug aan de “700 euro-generatie” [naam die aan het begin van de crisis in 2007 aan afgestudeerde jongeren werd gegeven], want de salarissen van de mensen die momenteel in dienst worden genomen, liggen over het algemeen (vele malen) lager dan 700 euro netto.

400 euro zwart

Tegenwoordig kunnen we zelfs spreken over meerdere “700 euro-generaties”. Want het gaat niet meer alleen om afgestudeerde jongeren, maar om mensen die de veertig of vijftig gepasseerd zijn en hun baan zijn kwijtgeraakt. Als ze een nieuwe baan vinden, mogen ze al in hun handen knijpen met 700 euro.

Op iedere vacature volgt een bombardement aan cv’s. “Als we een vacature hebben geplaatst, ontvangen we soms tot wel 600 cv’s in een week. Een derde is afkomstig van hoogopgeleide jonge mensen die minimaal twee buitenlandse talen beheersen. Op dezelfde functie solliciteren ook oudere mensen die op papier lager gekwalificeerd zijn, maar een schat aan expertise en ervaring in huis hebben. Het is niet makkelijk om een keuze te maken”, aldus een personeelsfunctionaris van een bedrijf. Maar iedere persoon die we in dienst nemen, krijgt een salaris van 600 euro bruto. Dat bedrag is tegenwoordig te laag om in de basisbehoeften te voorzien. Bovendien sluit het totaal niet aan op het opleidingsniveau. In veel gevallen waarbij het gaat om een eerste baan waarvoor geen opleiding is vereist, bedraagt het salaris slechts 300 tot 400 euro.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Vierhonderd euro zwart. Dat kreeg de 27-jarige Konstantinos S. de afgelopen winter voor acht uur per dag werken op een advocatenkantoor. Hij is meester in de rechten en heeft een master in Duitsland gedaan, maar het was voor hem extreem moeilijk om deze baan te vinden. “De sociale lasten bedragen al 150 euro per maand en ik geef 45 euro uit aan mijn abonnement voor het openbaar vervoer. Wat blijft er dan nog over om van te leven? Jonge collega-advocaten werken zich in een slag in de rondte en blijven tot middernacht op kantoor voor een salaris van 600 tot 800 euro per maand. In feite verdienen ze minder dan een ongeschoolde arbeider. Helaas wordt de status van werknemer niet erkend voor een jonge advocaat”, zegt hij.

Naar het buitenland vertrokken

“Als ik mijn cv stuur, word ik de hemel in geprezen: ‘ongelooflijk CV, doctorsgraad, publicaties, bravo!’ Maar werk, ho maar”, vertrouwt de 30-jarige P. K. ons toe. Hij is afgestudeerd als elektronica-ingenieur aan de Polytechnische School. Uiteindelijk heeft hij het afgelopen jaar gewerkt als docent aan de Hogere Technische School en in het tweede halfjaar parttime aan de Technische School van Chalkida [ten noorden van Athene]. Maar zijn salaris bedroeg respectievelijk 700 en 300 euro! “Dit is niet rendabel, vooral voor ons, technici, omdat wij een duurdere verzekering hebben. De meeste van mijn collega’s zijn al naar het buitenland vertrokken.”

De 36-jarige Georgia heeft een diploma van de Landbouwuniversiteit. Ze bezit ook nog een master van de Polytechnische School en beheerst drie buitenlandse talen tot in de puntjes. Haar belastingaangifte laat een inkomen zien van 5000 euro per jaar. “Dat klopt,” zegt ze, “daar heb ik bewijzen van, want om uitbetaald te worden, stel ik facturen op. Maar hoe kan ik nou rondkomen van zo’n inkomen?”

Banen verdwijnen en salarissen kelderen. De gevolgen laten zich raden. “Een aantal jaren geleden ontving ik 1200 tot 1400 euro per maand. De laatste jaren is mijn salaris gedaald tot 800 euro. Afgelopen jaar was nog een slecht jaar. Gezien mijn studie en de technologie die ik gebruik, zou ik veel meer betaald moeten krijgen. Maar waar kun je dat nog vinden?”

Helaas treft de realiteit van het minimumloon niet meer uitsluitend jongeren, maar ook steeds meer ouderen. P.S., die meerdere jaren in de drukkerijsector heeft gewerkt, verdiende ongeveer 1500 euro. Hij werd ontslagen en was anderhalf jaar werkloos. Nu heeft hij weer een baan gevonden voor 650 euro, bruto wel te verstaan…

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp