Kies een taal
De verachtelijke Britse tv-persoonlijkheid en columniste Katie Hopkins is deze keer wel heel laag gezonken met haar column in The Sun waarin ze migranten met kakkerlakken vergelijkt en schrijft dat ze voorstander is van de inzet van bewapende vliegtuigen om hen tegen te houden. Recentelijk nog reageerde een zekere 'Galea' op een verslag van een sateliettelefoongesprek met een vluchtelingenboot in nood dat wij online hadden gezet, door te schrijven: "Landa pitrolju u suffarina" (pak een jerrycan met kerosine en steek een lucifer aan).
Waarom ik hierover begin? Omdat te lang politieke leiders de giftige rook van haat van mensen als Hopkins en Galea, die helaas een vrij groot aantal mensen uit onze zielige samenleving vertegenwoordigen, hebben ingeademd en waargenomen.
Het gevolg is dat grenzen belangrijker dan mensen zijn geworden. Uit de Italiaanse Mare Nostrum-missie, die afgelopen jaar 140.000 heeft gered, is de stekker getrokken wegens een gebrek aan geld. Mare Nostrum is vervangen door het EU-agentschap Frontex, dat als enige taak het beschermen van de grenzen heeft.
De timing kon niet slechter. Het aantal mensen dat op de vlucht is voor oorlog, is zonder weerga. De westerse interventie in Libië heeft ervoor gezorgd dat het land in een vacuüm is terechtgekomen en wordt geleid door krijgsheren. Tienduizenden wanhopige vluchtelingen vrezen er voor hun leven. Er kan zelfs aanwijzingen dat sommigen van hen de zee op worden gedwongen.
Grootste zeeramp Middellandse Zee
Vandaag zijn ons berichten ter ore gekomen dat wel zevenhonderd mensen om het leven zouden zijn gekomen tijdens de laatste boottragedie in de buurt van Lampedusa. Mocht dat cijfer worden bevestigd, dan is het de grootste zeeramp in de Middellandse Zee sinds de Tweede Wereldoorlog. De voorspellingen van humanitaire organisaties zijn daarmee uitgekomen.
EU-leiders bespreken vandaag tijdens een zoveelste vergadering in Brussel de situatie. Vergeef mij mijn cynisme, maar gedurende de dertien jaar dat ik nu over de vluchtelingenkwestie schrijf, heb ik slechts retorische blabla gehoord die nergens toe heeft geleid terwijl de Middellandse Zee in een groot zeemansgraf is omgetoverd.
Laten we realistisch zijn. Niemand heeft een oplossing om de verschrikkelijke vluchtelingendoden en -overtochten te voorkomen. Om daar een einde aan te maken, moet oorlogen en armoede worden uitgeroeid, iets wat in de huidige wereld zo goed als onmogelijk is.
Spierballen laten zien
Waar ik zo boos om wordt, is dat meerdere politici menen dat reddingspatrouilles als een magneet werken op de vluchtelingen. Waar ik kwaad om wordt is dat politici te lang populistisch beleid boven mensenlevens hebben gesteld, omdat ze niet begrijpen wat er werkelijk aan de hand is. Wat mij ook kwaad maakt zijn Europese leiders die het gevoel dat ze niets met het probleem te maken hebben.
Voordat premier Joseph Muscat (van Malta, red.) werd gekozen, liet hij zijn spierballen zien en dreigde hij een groep vluchtelingen terug naar Libië te sturen. Inmiddels heeft hij toegegeven dat deze bedreiging een fout was en is hij met de Italiaanse premier Matteo Renzi een van de personen die het meest zijn best doet om steun te vinden om een einde te maken aan de doden.
Het kan niet zo zijn dat de EU-leiders er maanden over doen om een soort reddingsmissie op poten te zetten om eindelijk een einde aan deze verschrikkelijke situatie te maken. Amnesty International heeft al laten zien dat koopvaardijschepen en hun bemanning moedig proberen het gat te vullen dat is ontstaan door het chronische gebrek aan specialistische zoek- en reddingsteams. Maar deze schepen zijn niet ontwerpen, uitgerust of getraind om reddingsoperaties op zee uit te voeren. Het is nu hoognodig tijd dat Europese regering met een internationale humanitaire operatie op de proppen komen om levens te gaan redden op zee.
Christelijke vluchtelingen overboord gegooid
Europa kan geen heroïsch werk van private organisaties als de MOAS verwachten om de rotzooi op te ruimen. Het probleem is ook de media, die maar vluchtelingencijfers blijven opdreunen en vergeten dat er achter elke statistiek levens schuilen. Ik schrijf dit vanuit Italië, waar het verschrikkelijke bericht van de christelijke vluchtelingen die door moslims overboord waren gegooid drie dagen lang het nieuws heeft beheerst. De mededeling dat eerder die week 400 mensen waren overleden, kreeg nauwelijks aandacht. De ngo's in Italië die ik heb gesproken, zijn - met recht - hels.
We zijn een zelfzuchtige samenleving die alles dat anders is, met argwaan benadert. Van kleine landen als Malta kan niet worden verwacht dat ze hun beperkte middelen inzetten om vluchtelingen te redden, maar we kunnen ook niet blijven klagen dat we worden overspoeld terwijl, laten we eerlijk zijn, het Italië is dat het meeste voor zijn kiezen krijgt.
Aanhangers van Hopkins en Galea mogen hun racistische gevoelens houden. De rest van ons moet echter zijn verantwoordelijkheid nemen. We kunnen dat doen door een beetje meer solidariteit te tonen en het kapotte systeem aan te vallen in plaats van de slachtoffers.
