Kies een taal
Nu Dominique Strauss-Kahn is uitgeschakeld, begint er een uiterst delicaat schaakspel om zijn opvolger aan te wijzen bij het algemeen bestuur van het Internationaal Monetair Fonds. Niet dat de man onvervangbaar zou zijn. Ondanks zijn onberispelijke staat van dienst en zijn erkende vermogen om crisissituaties in uitstekende banen te leiden, zijn er anderen met dezelfde kwalificaties die het stokje kunnen overnemen.
Het IMF, dat lang een sluimerend bestaan leidde, is niet alleen dankzij zijn algemeen directeur de brandblusser van de wereld geworden. Dat hij zich in het centrum van de aandacht bevond, is ook het gevolg van de bijzondere gebeurtenissen van de afgelopen tijd, met de financiële crisis van 2008 voorop, gevolgd door de eurocrisis. Omdat deze nog steeds voortduurt, is het niet moeilijk te begrijpen waarom de Europeanen tegen elke prijs iemand uit hun eigen gelederen op die plek willen hebben.
Complex dossier dat de Europese grenzen overschrijdt
De redding van Griekenland en in breder opzicht de oplossing van de eurocrisis zal de toekomstige baas van het IMF fulltime bezighouden. De technische en financiële ondersteuning door de het instituut is onmisbaar voor het beheer van dit complexe dossier, dat de grenzen van het continent overschrijdt. Want in tegenstelling tot wat enkele pyromanen stellig beweren, kan niemand de gevolgen meten die het instorten van de eurozone zou hebben op de rest van de wereldeconomie.
De situatie vereist een diepgaand inzicht in de communautaire mechanismen en een perfect begrip van de lokale politieke subtiliteiten. Het hoeft niet als een belediging te worden opgevat wanneer er verondersteld wordt dat een Europeaan beter op zijn plaats is voor de afhandeling van een dergelijk gevoelig onderwerp dan een Aziaat of een Zuid-Amerikaan. En het is geen groot geheim dat Christine Lagarde, goed op de hoogte van dit onderwerp en vele andere onderwerpen waarbij het IMF betrokken is, in de ogen van iedereen het juiste profiel voor deze functie heeft.
Daarna een tegenwoordiger uit een opkomende economie
Daarna zal er een tijd komen waarin zoals beloofd een vertegenwoordiger van een opkomende economie de hoogste functie mag bekleden. De mondialisering van de economie en de ingrijpende veranderingen in de machtsverhoudingen rechtvaardigen het overdragen van het stokje, dat ook met zich meebrengt dat bepaalde grootmachten zoals China niet langer op eigen houtje kunnen opereren en ook rekening zullen moeten houden met de rest van de wereld. Maar op dit moment moet er vooral snel gehandeld worden.
Gezien vanuit Berlijn
Een Française als Duitse kandidaat
“Christine Lagarde, de Duitse kandidaat”, kopt het Duitse Handelsblatt op de voorpagina met daaronder een foto van een glimlachende Franse minister van Financiën. Voor Berlijn zou dit een gunstige keuze zijn, omdat “Lagarde bij fundamentele onderwerpen op dezelfde lijn zit als de Duitse regering". Toch benadrukt het economisch dagblad tegelijkertijd dat de benoeming van Lagarde aan het hoofd van het IMF "een nederlaag voor Duitsland zou betekenen", omdat "het belang van een lidstaat ook wordt afgemeten aan het aantal vertegenwoordigers op internationale sleutelposten". Het dagblad is verontwaardigd omdat "Duitsland veruit de sterkste nationale economie in Europa heeft en toch geen enkele belangrijke internationale functie bezet”. Net als bij het voorzitterschap van de Europese Commissie of het presidentschap van de ECB schuift Duitsland ook nu geen eigen kandidaat naar voren, ondanks het feit dat het met Peer Steinbrück, de vroegere minister van Financiën, Josef Ackermann, de bestuursvoorzitter van de Deutsche Bank of Axel Weber, voormalig lid van de raad van bestuur van de ECB over minstens drie geschikte kandidaten beschikt voor het directeurschap van het IMF, zo luidt de kritiek van de krant.
