Kies een taal
“Geen spectaculaire resultaten”. We hoeven niets bijzonders te verwachten van de eurotop die de Europese leiders uit de eurozone op 21 juli in Brussel bijeenbrengt in een nieuwe poging om Griekenland te redden en bovendien de euro...
Angela Merkel formuleerde het dinsdag in Berlijn op een manier waarvan we mogen hopen dat het een understatement was, waarmee de Duitse bondskanselier de verwachtingen wilde temperen om het verrassingseffect des te groter te laten zijn.
Het is nu inderdaad geen kwestie meer van wachten. We hebben al lang genoeg gewacht. Er is een uitzonderlijke oplossing nodig, misschien zelfs een spectaculaire. Angela Merkel en Nicolas Sarkozy moeten daar absoluut aan werken en een besluit over nemen.
Deze Griekse tragedie heeft nu lang genoeg geduurd. De crisis is niet langer een Griekse schuldencrisis, maar een crisis van de euro, van het Europees bestuur, kortom, van Europa. De besluiteloze en verdeelde Europese leiders kunnen wel doorgaan met het plakken van volledig versleten fietsbanden, zoals ze de afgelopen anderhalf jaar hebben gedaan. Daarmee kunnen ze de reis weliswaar provisorisch voortzetten, maar het feitelijke probleem wordt er niet door opgelost.
De lopende onderhandelingen tussen de ministers van financiën van de eurozone zijn niet langer op hetzelfde niveau als de uitdagingen. Iedereen probeert zijn eigen hachje te redden zonder zich te bekommeren om het gemeenschappelijk belang. Het is een beklagenswaardig spektakel. En dat moet er wel om gaan spannen.
Een uitzonderlijke crisis vraagt om uitzonderlijke oplossingen
Nieuwe herstelbetalingen, bijvoorbeeld door een verhoging van het vermogen van de Europees Financieel Stabiliteitsfonds, het fonds dat is bedoeld om landen in de problemen te helpen, zullen er misschien voor zorgen dat we kunnen blijven fietsen. Even dan, tot er zich een nieuwe explosie aandient. Je weet ook niet meer of je moet lachen of moet huilen bij het horen dat de nieuwste aanpak een bankbelasting wordt! Daarmee zou die versleten band toch nog een keer worden geplakt.
Na Griekenland, Ierland en Portugal raakt de crisis nu ook andere landen, zoals Italië en Spanje. De besmetting is dus werkelijkheid geworden. Niet alleen de integriteit van Europa, maar ook zijn concurrentiepositie en zelfs het bestaan als grote economische mogendheid staan op het spel. We moeten de koninklijke weg kiezen, dus we moeten de band verwisselen. De verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij Nicolas Sarkozy en Angela Merkel. Zij zijn als enigen in Europa in staat om zich boven de nationale belangen te plaatsen die in deze crisis in het geding zijn en partij te kiezen voor het algemeen belang.
De redding van de euro is in het algemeen belang, voor iedereen, en dat kan ongetwijfeld alleen door opnieuw soevereiniteit over te dragen. De euro is niet alleen het betaalmiddel van 350 miljoen Europeanen. Het is voortaan een gemeenschappelijk goed, een van de belangrijke valuta’s in de wereld. Sommige mensen in Duitsland geloven dat ze het zonder de euro ook wel redden. Dat is onjuist. Globalisering betekent niet standaardisatie, maar regionalisatie: de wereld van morgen wordt gevormd door grote, vooral monetaire blokken, die op gelijke voet met elkaar staan. Duitsland heeft het bij het verkeerde eind als het gelooft dat het sterker zou zijn zonder Europa.
Mevrouw Merkel en meneer Sarkozy zijn op een punt in hun politieke leven beland waarop de geschiedenis een beroep op hen doet: namelijk om verder te kijken dan hun directe nationale belangen. Ze moeten wel reageren op die oproep: een uitzonderlijke crisis vraagt immers om uitzonderlijke oplossingen.
