Kies een taal
Hun standpunt is even verbijsterend als onbegrijpelijk. Onverdraaglijk zelfs. Met juridische spitsvondigheden en valse argumenten blokkeren zes, voor het merendeel welvarende en eurosceptische, lidstaten van de Unie [Duitsland, Groot-Brittannië, Nederland, Tsjechië, Denemarken en Zweden] nog altijd de toekenning van voedselhulp voor een bedrag van 480 miljoen euro aan de allerarmste Europeanen (PEAD) [de definitieve beslissing is verschoven naar de volgende vergadering van de Europese ministerraad eind oktober]. Hoe valt te begrijpen dat er landen zijn die, midden in de eurocrisis terwijl overal op het Oude Continent de verpaupering toeneemt, een beleid willen afschaffen dat zich al een kwart eeuw heeft bewezen?
Het Europees voedselhulpprogramma voor de armste medeburgers voorziet in het jaarlijks uitdelen van 440.000 ton levensmiddelen in twintig lidstaten, Polen, Italië en Frankrijk voorop. Waarmee maar gezegd wil zijn dat in tegenstelling tot wat altijd wordt beweerd, Europa ook in staat is zich te bekommeren om het welzijn van de eigen bevolking. Wie wil zich echter nu nog Europeaan voelen in een Unie waarin Angela Merkel, David Cameron en anderen overwegen om miljoenen mensen die honger lijden op dieet te zetten? Met als reden dat daarvoor een "juridische basis" zou ontbreken, die echter zonder veel problemen kan worden aangepast, en iedereen zelf maar voor de armen in zijn land moet zorgen?
De boodschap is desastreus voor het imago van de Europese Unie en doet afbreuk aan al die mooie woorden van de Europese leiders. Solidariteit, het basisprincipe van de Europese eenwording, moet een onwrikbaar uitgangspunt blijven om de aanvallen te pareren van lidstaten die het principe huldigen van ieder voor zich. Want het Europa van deze zes landen is voor niemand erg aantrekkelijk.
