Kies een taal
Wie zegt dat er zomers niets gebeurt ? In Italië is er een grote politieke crisis aan de gang die tot vervroegde verkiezingen zou kunnen leiden deze herfst, Frankrijk heeft een stilletjes de controversiële Hadopi-wet tegen digitale piraterij aangenomen en de Duitse minister van Economische Zaken zou ”exclusieve” immigratie willen invoeren, terwijl men in Boekarest de Roemeense emigranten vraagt om vooral niet terug te keren naar hun land omdat er geen geld is voor hun pensioen of werkloosheidsuitkering.
In Brussel wordt evenmin gerust, en de Europese pers – die wel vakantie houdt - is onverschillig gebleven onder een nieuw aangenomen akkoord over een sterkere samenwerking voor de ”Europese scheiding”, die als doel heeft om echtelieden van verschillende nationaliteiten zelf het land en dus de regelgeving te laten kiezen die ze willen toepassen en de zwakste van de twee te beschermen. Voorlopig zijn er 14 landen (België, Bulgarije, Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Italië, Luxemburg, Malta, Oostenrijk, Portugal, Roemenië, Slovenië en Spanje) die deze maatregel gaan invoeren. Een maatregel die sinds vijf jaar in de koelkast stond en die ongeveer 13% betreft van de ruim één miljoen scheidingen die elk jaar binnen de grenzen van de 27 lidstaten plaats vinden. Dus waar een wil is, is een weg.
Eurostat heeft enkele dagen geleden nieuwe cijfers naar buiten gebracht : er zijn nu een half miljard Europeanen, en dat met name door de inbreng van de niet-westerse allochtonen, die maar 4% van de totale EU-bevolking uitmaken, maar goed zijn voor 60% van de jaarlijkse bevolkingstoename. Ook al vormen ze een kostbare bron voor de Europese economie (en voor haar pensioensysteem), ze worden nog te vaak gebruikt als electorale hefboom voor politiek leiders met te weinig uitstraling. Daarom is een gemeenschappelijke regelgeving inzake immigratie dringend nodig. Maar zijn de Europese politici wel bereid om hun favoriete speeltje op te geven?
Iulia Badea Guéritée
