Kies een taal
Waar is Lady Ashton toch gebleven? Het is niet de eerste keer dat we ons afvragen waar het hoofd van de Europese diplomatieke dienst zich mee bezighoudt. Toch is het een prangende vraag, nu ook Libië onder invloed van een militaire interventie, waarin Europa een centrale rol heeft gespeeld, de kant van de democratie lijkt te kiezen.
De gebeurtenissen in Libië hebben zich wel op heel ongunstig tijdstip aangediend: in een periode waarin de Brusselse instellingen traditioneel vakantie vieren. Als gevolg daarvan is er dus maar een beperkt aantal functionarissen beschikbaar voor de lopende zaken. De voorzitter van de Europese dienst voor extern optreden (EDEO) heeft haar eigen vakantie wel ingekort, maar voordat ze een verklaring kan afleggen, moet ze eerst overleg plegen met de ministers van Buitenlandse Zaken van alle EU-lidstaten. En de meesten van hen zijn nu nog niet terug van reces. Hun eerste vergadering staat gepland voor… 12 september.
Op 23 augustus heeft Lady Ashton tijdens een persconferentie, waaraan in de pers overigens nauwelijks aandacht is besteed, in elk geval verklaard dat ze een onderhoud had gehad met de voorzitter van de Nationale Overgangsraad in Libië, Mustafa Abdel Jalil, over “de middelen waarmee de EU, de lidstaten, een bijdrage kunnen leveren aan een betere toekomst voor het Libische volk".
De rol van Europa in de Libische crisis heeft aangetoond dat het in staat is om zijn ziel en zaligheid in een bepaalde streek te leggen, in dit geval de regio rond de Middellandse Zee, waarvan de Verenigde Staten menen dat die buiten hun invloedssfeer ligt. Aangezien Europa erin is geslaagd eensgezind te opereren op militair terrein, moet het dat nu ook maar eens gaan doen in politiek opzicht, bij voorkeur via gemeenschappelijke instellingen. De wederopbouw in Libië biedt daartoe een uitgelezen kans. Bovendien hebben Europeanen traditioneel veel ervaring op dit terrein.
De EU was dwaas genoeg afwezig bij het ontluiken van de ‘Arabische lente’ en kan het zich nu niet permitteren om deze kans in Libië te laten schieten. Dat is vooral belangrijk vanwege het strategische belang dat Libië vertegenwoordigt omwille van de geografische ligging, het economische gewicht en de rol van het land bij het in goede banen leiden van de stroom immigranten uit Afrikaanse landen ten zuiden van de Sahara. De Unie voor het Middellandse Zeegebied is een van de instrumenten die de EU op dit vlak ter beschikking heeft. Deze unie kende weliswaar een slechte start en is enigszins in de vergetelheid geraakt, maar zou nu nieuw leven ingeblazen kunnen worden als een heuse instelling voor politieke samenwerking en coördinatie.
Lady Ashton zou deze taak mooi op zich kunnen nemen. Dat zou meteen een betekenis geven aan haar functie die Europeanen momenteel maar moeilijk kunnen bevatten.
