Kies een taal
Nu David Cameron nauwere Europese samenwerking afwijst, begint het commentaren te regenen in de Britse pers. Verslaggever Michael White van The Guardian bestempelt het als “een zeer alarmerende dag”.
(…) het lijkt op de Big One [als referentie naar een aardbeving met een ongeëvenaarde kracht], het moment waarop een regering in Londen het beruchte Britse vetorecht gebruikte in een belangrijke EU-aangelegenheid en zich terugtrekt in de marge van de Europese Unie. Hiermee komt een einde aan 50 jaar min of meer consistent beleid.
Groot-Brittannië heeft zich volgens hem teruggetrokken in de “heerlijke afzondering” net als het Britse rijk in de 19e eeuw . “Is het isolement van nu heerlijk of ellendig? Is het beter of slechter?”
Toch hoor ik de champagnekurken nog niet knallen en evenmin ander feestgedruis bij Britse eurosceptici. Een wijs gezegde luidt: kijk uit met wat je wenst. Wie weet wat er nu gaat gebeuren? Europa is met al zijn dwaasheden en tekortkomingen een zondebok geworden voor zwakheden die we in werkelijkheid zelf ook hebben. We zouden wel eens op het punt kunnen staan om die pijnlijke waarheid opnieuw te ontdekken. Daarom zijn we destijds immers lid geworden van de EU.
Nieuwsbrief in het Nederlands
