Kies een taal
"François Hollande trekt ten strijde tegen sterke euro", kopt Les Echos naar aanleiding van de Europa-toespraak die de Franse president gisteren voor het Europees Parlement heeft gehouden. Tijdens die toespraak benadrukte de Franse premier dat de eurolanden er alles aan moeten doen om te voorkomen dat de sterke euro een negatief effect heeft op de concurrentiepositie. Ook pleitte hij voor meer integratie en solidariteit binnen Europa en wil hij dat er een Europese begroting komt.
Deze visie op Europa lijkt lijnrecht te staan tegenover die van de Engelsen, die voorstander zijn van een ‘Europa à la carte’, en de Duitsers, wier voorkeur uitgaat naar het scenario van een ‘Europa met twee snelheden’ waarin de ‘goede’ leerlingen tegenover de ‘slechte’ leerlingen worden geplaatst. Deze “strategie die bewust aanstuurt op een confrontatie met Duitsland om Europa een andere koers te laten varen is echter nogal riskant”, aldus Les Echos.
Om gehoord te worden, heb je bondgenoten nodig en is het niet verstandig om landen met wie je de banden verder wilt verstevigen tegen je in het harnas te jagen . [...] Hollande heeft besloten om na de eurotop over de Europese begroting, die eind deze week plaatsvindt, opnieuw te gaan praten over minder strenge begrotingseisen om zo de economische groei te stimuleren. Waarom niet? Ten slotte hoeven we ons niet de wet voor te laten schrijven door Berlijn. Maar het is wel riskant om Angela Merkel vóór de Duitse verkiezingen [die in september plaatsvinden, red.] in verlegenheid te brengen [...]
In een reactie op de uitspraak van Hollande dat nationale belangen boven Europese belangen worden gesteld, schrijft Frankfurter Allgemeine Zeiting dat deze opmerking vooral is gericht tegen Groot-Brittannië en landen als Duitsland die zich in de begrotingsonderhandelingen niet erg vrijgevig opstellen. De Duitse krant licht toe:
Hollande moet niet doen alsof sommige landen uit heroïsch altruïsme alleen Europese belangen voor ogen hebben terwijl andere kille egoïsten zijn. Geen enkele regering in Parijs heeft ooit een gelegenheid voorbij laten gaan om op te komen voor de belangen van de Franse landbouw. Iedere lidstaat van de EU neemt deel aan de strijd om de herverdeling. [...] Maar niemand kan serieus verwachten dat nettobetalers zonder slag of stoot de Commissie en het Parlement hun zin geven.
