Kies een taal
“Russische sprookjes hebben altijd al de harten van de Duitsers gestolen”, schrijft Berthold Kohler, uitgever van de Frankfurter Allgemeine Zeitung, in een stuk getiteld “Sterke Vladimir”.
De Russische president heeft de steun van de Russische bevolking verworven door "te laten zien dat hij de macht heeft” om “een wereld die in onbalans is geraakt, weer in evenwicht te brengen". De mensen, zo stelt Kohler, hopen “dat de wereld net zo wordt als in hun dromen”:
De paardrijdende, jagende, zwemmende president, die zich met ontbloot bovenlijf in de vrije natuur vertoonde, zorgde voor veiligheid en orde na de chaos en teloorgang van het Jeltsin-tijdperk. […] De prijs die hij vroeg, was onderwerping aan zijn regime van “geleide democratie”. De Russische bevolking betaalde die prijs omdat Poetin er eveneens voor zorgde, of op zijn minst toestond, dat grotere delen van de samenleving van de olie- en gasrijkdommen profiteerden.
Fantoompijnen
Door de Krim te annexeren, heeft Poetin bovendien de “fantoompijnen” verzacht die "Rusland plagen” sinds het verlies van het “koloniale rijk aan zijn voordeur”. Poetin, zo schrijft Kohler, heeft Rusland het gevoel gegeven dat het “uit jaren van zwakheid is ontwaakt”.
Kohler noemt drie redenen waarom er in het Westen “sympathie” voor deze gevoelens is: schuldbesef jegens een "arm, overvallen, vernederd en bedrogen Rusland” vanwege alles wat er vanaf de Tweede Wereldoorlog tot de uitbreiding van de NAVO is gebeurd, een besef dat vooral in Duitsland sterk is; anti-Amerikaanse sentimenten waarbij men “zoekt naar een tegenmacht” tegen de “Amerikanisering van de wereld”; en een streven naar een “alternatief voor een 'decadente' en 'stuurloze' Westerse maatschappij”.
[Dit streven] gaat gepaard met een verlangen naar een krachtig politiek en geestelijk leiderschap, waar ook in Duitsland herhaaldelijk op wordt gehamerd (vooral door leidende personen in het bedrijfsleven), maar dan natuurlijk wel binnen het kader van de bestaande democratische structuren.
"Laatste verdediger van het christendom"
Kohler benadrukt dat extreemrechts "niet slechts begrip [voor Poetin] toont, maar [hem] zelfs vereert”, ondanks de interventie in Oekraïne. Hij merkt op dat Marine Le Pen, leider van het Franse Front National, Poetin “de laatste verdediger van het christendom in Europa” heeft genoemd. Hij voegt daaraan toe dat Poetins “antifascistische" insteek Le Pen er niet van heeft weerhouden de Russische president te prijzen, “en niet alleen omdat Russisch geld het Front National uit de knoei haalt”.
Ook [Poetins] bevestiging van de “oude waarden” maakt indruk op zich ontheemd voelende conservatieven die in hem de laatste kruisvaarder zien (of willen zien) tegen de ontsporingen van de moderne samenleving: homohuwelijk, gendermainstreaming, Conchita Wurst. […] Het is verbazingwekkend hoe weinig het sommige conservatieven interesseert dat Poetin op zijn kruistocht met gepantserde voeten tevens waarden en beginselen vertrapt die bij hen hoog in het vaandel staan: vrijheid, zelfbeschikking en de rechtsstaat.
Vertaald uit het Duits door Jan Messchendorp
