Europese instellingen

Barroso noemt het verboden woord

Met zijn voorstel van een federatie van natiestaten heeft de voorzitter van de Europese Commissie een ambitieuze weg uitgestippeld voor de EU. Volgens de Europese pers roept dit project onvermijdelijk vragen op over de macht van Brussel en de rol van de lidstaten.

Gepubliceerd op 13 september 2012 om 15:39

Op een cruciaal moment voor de Europese Unie, die worstelt om de crisis het hoofd te bieden, heeft de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso, geprobeerd een positief signaal af te geven. Het belangrijkste voorstel dat Barroso gisteren op 12 september tijdens zijn jaarlijkse toespraak voor het Europarlement deed, was die van “een democratische federatie van natiestaten” die aan de hand van een nieuw Europees verdrag opgericht zou kunnen worden.

“Barroso neemt geen blad voor de mond”, schrijft Svenska Dagbladet. De Zweedse krant merkt op dat:

Cover

Het voorstel van een bankenunie om de controles te versterken, voorzien was. Maar hij [Barroso, red.] is een stap verder gegaan door te beweren dat de EU de richting van een begrotingsunie op “moet” gaan en uiteindelijk zal uitmonden in een federatie. Het lijkt erop dat er geen grenzen bestaan voor de onderwerpen waarvan Barroso overtuigd is dat hij die met zijn collega’s moet behandelen. […] Het idee van Barroso is mogelijk noch wenselijk en je kunt je afvragen of hij zelf denkt dat het realistisch is. Het lijkt er eerder op dat het een manier is om te testen hoever de EU kan gaan in het voorstellen van maatregelen die erop berusten haar eigen macht te vergroten. Dat klinkt misschien als een complottheorie, maar dat hoeft niet het geval te zijn. De liefde voor het Europese project is heel sterk in Brussel. Op romantische wijze zijn ze daar overtuigd van een unie waarin lidstaten voortdurend nader tot elkaar komen. […] Hoe meer de kernlanden van de EU hun zinnen zetten op een sterke federatie, hoe groter de kans dat dit zal eindigen in een gespleten unie waarin landen op verschillende niveaus met elkaar samenwerken.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Het Oostenrijkse dagblad Der Standard is begripvoller en vindt dat er een ‘nieuwe’ Barroso is opgestaan, het “type politicus waar we de afgelopen acht jaar tevergeefs naar hebben gezocht: een echte vechter”. De krant beschouwt het voorstel van Barroso als “een goed plan” en vraagt zich af wat er met de voorzitter is gebeurd:

Cover

Lange tijd werd Barroso gezien als een smakeloos persoon die altijd netjes zijn aantekeningen oplas. Maar als rekening wordt gehouden met het feit dat deze conservatieve Portugees als jonge student tegen de dictatuur in zijn land streed, dan draait dit beeld een beetje bij. Hij vreest een mogelijke ineenstorting als de gemeenschap niet meer vooruit kan – hetgeen gepaard zal gaan met de afbraak van de democratie zoals dit in enkele noodlijdende lidstaten al het geval is.

Het toekomstbeeld dat de voorzitter van de EU gisteren schetste in het bijzijn van de Europarlementariërs “komt overduidelijk overheen met de Duitse visie van een ‘verenigd Europa’’”, vindt het Roemeense dagblad România liberă, dat hierover schrijft:

Het veronderstelt fiscale verantwoordelijkheid en begrotingsdiscipline, een afname van de verschillen op gebied van concurrentievermogen en productiviteit tussen Noord- en Zuid-Europa en een voorzichtige politieke integratie waarbij de verschillen tussen de lidstaten niet worden teniet gedaan. [Uit de uitspraak van het Duitse Constitutionele Hof betreffende het Europese noodfonds kan opgemaakt worden dat] Berlijn ervoor waakt dat de Europese federatie niet zal uitmonden in een ‘superstaat’ [...] De overwinning van het Duitse project doet vanaf nu vrijwel iedere andere alternatieve visie verbleken.

Wellicht bestaat er geen andere manier om de euro te redden, oppert The Times, die zich normaal gesproken altijd afwijzend opstelt als het om meer Europese integratie gaat:

De burgers op het Europese vasteland hebben nog nooit zoveel weerstand getoond tegen de droom van de grondleggers van de EU, die streefden naar een zo hecht mogelijk verbond. [...] Het opnieuw opstarten van de martelmachine van onderhandelingen om tot verdragen te komen, is het laatste waar politici op zitten te wachten. Maar de grote paradox van de eurocrisis is dat, ondanks het gebrek aan populariteit van de Unie, de meeste regeringen – de Britse inbegrepen – het erover eens zijn dat de eenheidsmunt alleen gered kan worden als de lidstaten soevereiniteit afdragen. De Fransen noemen dit ook wel ‘la fuite en avant’, de vlucht naar voren.

Deze verandering, zo schrijft The Daily Telegraph, versterkt de vraag naar een Brits referendum over het EU-lidmaatschap. Volgens de krant is de Britse regering zelfs al een het nadenken over een “aanbeveling” die zij kan doen, als het inderdaad tot een referendum komt, “om ervoor te zorgen dat Groot-Brittannië in de EU kan blijven zonder dat het zich moet aansluiten bij een politieke unie”. Maar voor premier Cameron zou de timing hiervan:

Cover

niet slechter kunnen zijn, want dit zou plaatsvinden in de aanloop naar de verkiezingen van 2015 en deze kwestie, die voor diepe verdeeldheid zorgt, boven aan de politieke agenda plaatsen.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp