Algemene staking in Lissabon op 14 november.

Europa pikt bezuingingen niet langer

Honderden duizenden mensen hebben gisteren deelgenomen aan de demonstraties die op initiatief van de Europese Federatie van Vakbonden (ETUC) waren georganiseerd uit protest tegen het bezuinigingsbeleid. Volgens de Europese pers maakt deze woede duidelijk dat er vraagtekens moeten worden geplaatst bij de manier waarop er wordt bezuinigd.

Gepubliceerd op 15 november 2012 om 16:02
Algemene staking in Lissabon op 14 november.

Terwijl in sommige landen het openbaar vervoer door de stakingen plat was komen te liggen, braken er in Spanje, Portugal en Italië rellen uit tussen demonstranten en de mobiele eenheid. El País, die vanochtend op de voorpagina schreef dat “honderden duizenden mensen op straat eisten dat Rajoy zijn beleid bijstelt”, beschouwt de massale stakingen van gisteren als een “pan-Europees protest […] tegen het bezuinigingsdictaat”.

Cover

In verschillende landen zijn we getuige geweest van protesten en demonstraties verschillende stakingen in Italië en Griekenland kracht bijzetten. Alleen in Portugal en Spanje was er sprake van een algemene staking, als voorbeeld van een Iberische gedachte die de indruk wekt dat de maatschappelijke situatie van beide landen op elkaar lijkt. Het pan-Europese protest impliceert hoe dan een ongekende solidariteitsbeweging tegen de bezuinigingen en de opofferingen die de burgers moeten doen om de staatstekorten te verlagen. Maar volgens de vakbonden is deze doelstelling direct dan wel indirect juist de oorzaak van de recessie en de massale werkloosheid in Zuid-Europa. Om deze reden moeten de Europese instellingen zich ook aangesproken voelen door degenen die gisteren hebben geprotesteerd. Eurocommissaris Rehn van Economische en Monetaire Zaken gaf hier alvast blijk van, die een (geïmproviseerde) persconferentie hield om de Spaanse regering op te roepen in 2013 de burgers de duimschroeven niet verder aan te draaien.

Volgens economen”, schrijft La Repubblica, “bewijzen de protesten vooral dat een beleid van lukrake bezuinigingen en plotselinge lastenverzwaringen niet het vertrouwen vergroot, maar juist een boemerangeffect heeft”.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Cover

De belastingverhoging en de verlaging van de overheidsuitgaven zorgen voor minder groei, minder groei betekent lagere belastinginkomsten, hierdoor neemt het staatstekort toe en begint alles weer opnieuw. De verergering in de afgelopen twee jaar van de crisis in Griekenland is hier het meest extreme voorbeeld van. Tegelijkertijd laat het ook op transparante wijze de vicieuze cirkel zien van het bezuinigingen ten koste van alles . […] De gevolgen voor de economische groei beginnen ook zichtbaar te worden buiten de van oudsher zwakke landen. Na Nederland begint nu ook Frankrijk te haperen en bovenal ontsnapt Duitsland ternauwernood aan de schaduw van de recessie. […] Tijdens de dag van Europese woede tegen de bezuinigingen werd er gisteren in Duitsland niet gestaakt. Maar over een jaar zien we wel verder.

Geweld tegen bezuinigingen bereikt Portugal”, schrijft Público daags na de algemene staking in het land die eindigde in rellen bij het parlement in Lissabon waar politie en demonstranten slaags met elkaar raakten. Daarbij raakten 48 mensen gewond en werden er negen opgepakt.

Cover

Wat de demonstranten beweegt, of dit nu gewelddadig of vreedzaam, collectief of individueel is, is hun uitzichtloosheid. Dalende koopkracht, overheidsbesparingen en werkloosheid zijn de vonken die maatschappelijke woede doen ontvlammen, dat is altijd zo geweest en zal altijd zo zijn. Als een politieke reactie uitblijft, dan zullen we moeten wennen aan de beelden uit Athene die tot voor kort als onmogelijk leken in onze eigen straten en steden.

*“*Mensen willen niet dat de regering kort op sociale uitkeringen, salarissen of ambtenaren en dat zij de belasting verhoogt”, schrijft Gazeta Wyborcza. Maar, schrijft het dagblad:

Cover

Ze zeggen er niet bij hoe de regering dan wél de schulden moet afbetalen, die jarenlang zijn opgebouwd om de gulle verzorgingsstaat te kunnen financieren. Het idee om alleen de rijken te laten betalen voor de crisis is politiek correct, maar is dat niet economisch gezien. In ieder land vormen de rijken maar een kleine groep. De staatsbegroting wordt gefinancierd door de middeninkomens, zij dragen de zwaarste lasten. De Europese schuldencrisis is in feite een crisis van het Europese welvaartsmodel.

Europa staakt, Duitsland kijkt toe”, constateert Tageszeitung (TAZ). Terwijl “miljoenen werknemers staken om te protesteren tegen de gevolgen van het crisisbeleid van de Europese Unie, sturen hun collega’s uit “crisiswinnaarstaat’ Duitsland hen de solidaire groeten”, schrijft het linkse dagblad ironisch. In Duitsland kregen de vakbonden namelijk kritiek omdat ze de bevolking niet voldoende zouden hebben aangespoord om te gaan staken. TAZ, die opmerkt dat bondskanselier Merkel bekend staat als een "zuinige Zwabische huisvrouw", schrijft over deze relatieve onverschilligheid:

Cover

In de hoofden en portemonnees bestaat de crisis nog niet. Veel werknemers denken dat iets meer van de eigenschappen van een Zwabische huisvrouw Zuid-Europa geen kwaad zouden doen.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp