Oorlog Syrië

“Geen juiste optie tegen Assad”

Amper een week na de gifgasaanval bij Damascus lijken de VS en Europa bereid te zijn tot een militaire interventie tegen het Syrische regime. Hoewel iedere actie moreel gezien gerechtvaardigd lijkt te zijn, moeten de voors en tegens toch zeer zorgvuldig tegen elkaar afgewogen worden, waarschuwt de Europese pers.

Gepubliceerd op 27 augustus 2013 om 15:30

De Syrische president al-Assad wedt erop dat door VN-inspecteuren toe te laten er nog meer verdeeldheid zal ontstaan over een gepast antwoord op het schijnbare gebruik van massavernietigingswapens [door het regime]. […] Maar dat is een weddenschap die wij hem niet mogen laten winnen”, schrijft Financial Times. In een hoofdartikel met de kop“Het morele argument voor een interventie in Syrië” wijst het Britse dagblad erop dat een actie tegen het regime van al-Assad gebaseerd moet zijn op harde bewijzen en zich verzekerd moet weten van een breed internationaal draagvlak.

Cover

Ingrijpen betekent niet dat we ons mengen in een Syrische burgeroorlog. Het gaat erom dat we schurkenstaten hiermee de boodschap afgeven dat het gebruik van massavernietigingswapens niet wordt getolereerd. (...) Een militaire actie brengt risico’s met zich mee. Er is geen juiste optie om de dreiging weg te nemen waaraan Assad zijn eigen volk en de rest van de wereld blootstelt. Maar niets doen zou wel het allerslechtste zijn.

Le Monde doet er nog een schepje bovenop: “Als we de Syrische gifgasaanval niet met harde hand afwijzen, dan openen we daarmee de weg naar het verval van onze beschaving op wereldwijde schaal”. De krant schrijft verder in een redactioneel artikel:

Nieuwsbrief in het Nederlands

Cover

Precies, op tijd en gericht handelen betekent niet dat we ons in een westers militair avontuur storten, op voorwaarde dat we wel goed op de gevolgen anticiperen. Het uur der waarheid breekt dan aan voor de Russische diplomatie, die het zich maar moeilijk kan permitteren om een tegenaanval te doen op Amerikaanse schepen. Met ingrijpen geven we aan dat de grens is overschreden met de schending van de meest onaantastbare principes waarop het Gemenebest van Naties en de internationale veiligheid gestoeld zijn. Deze misdaad gaat te ver en hierop is een vastberaden antwoord nodig dat niets aan duidelijkheid te wensen overlaat.

Maar “bewijzen leveren is een eerste vereiste vóór iedere militaire interventie”, waarschuwt La Libre Belgique, “al was het alleen maar om een zeer terughoudende publieke opinie, zowel in de Verenigde Staten als in Europa, te overtuigen”. In een redactioneel artikel met de kop “Ingrijpen in Syrië? Eerst de feiten” schrijft het Belgische dagblad:

Cover

Op het moment waarop dit artikel wordt geschreven, is er slechts een handjevol vermoedens dat met de vinger richting het regime in Damascus wijst. Dat is bij lange na niet voldoende in een land dat beschikt over vier inlichtingendiensten, milities en rebellen en uitvoerig te maken heeft met buitenlandse inmenging. Voorzichtigheid is hier geen teken van zwakte, het is de allereerste stap.

In Duitsland schrijft Frankfurter Allgemeine Zeitung dat het “in de eerste plaats aan Washington ligt een besluit te nemen over een eventueel militair ingrijpen tegen Assad”. En deze keer “zal Berlijn zich waarschijnlijk aan de zijde van de Amerikanen scharen”, in tegenstelling tot de interventie in Libië, die Duitsland niet steunde. Het Duitse dagblad merkt op datde situatie er nu totaal anders uitziet met nog geen vier weken te gaan tot de Bondsdagverkiezingen”. En minister Westerwelle van Buitenlandse Zaken kan zich niet meer afzijdig houden zoals in 2011:

Cover

Het regime van Khadafi was indertijd nog maar net omvergeworpen toen de Franse minister van Buitenlandse Zaken Alain Juppé een applaus van Duitse diplomaten kreeg na zijn toespraak waarin hij zijn standpunt in de oorlog in Libië verdedigde – wat zeer tegen het zere been van de heer des huizes was. Dat zou Westerwelle en Merkel zeker geen tweede keer overkomen. Maar dat betekent uiteraard niet dat Berlijn actief zal deelnemen aan een militaire interventie.

Maar wat zouden eigenlijk de voordelen zijn van een militaire interventie in Syrië? In de Italiaanse krant Revista 22 legt onderzoekster Laura Sitaru uit dat “ieder internationaal militair ingrijpen slechts olie op het vuur is en het aantal doden hierdoor toeneemt. Dit geldt ook bij het uitblijven van een interventie”.

Cover

Het is noodzakelijk om verder te kijken dan onze neus lang is, om onszelf af te vragen wat we met de ingreep willen bereiken en vooral wat de grenzen zijn van de internationale betrokkenheid. Zo kunnen we de gigantische fouten van eerdere interventies in het Midden-Oosten voorkomen. Wat zijn eigenlijk onze verwachtingen? Het regime van Assad uit het zadel werpen? En dan? Welke rol zal dan weggelegd zijn voor de internationale gemeenschap? Wat voor type interventie is wenselijk? Militair, humanitair, politiek? En wat zijn de risico’s voor de regio van een dergelijke interventie?

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp