Wybierz język
Niedzielny marsz był wydarzeniem bez precedensu. I miejmy nadzieję, że także aktem założycielskim dla Europy i Francji. Przywódcy krajów unijnych dołączyli do prezydenta François Hollande’a i jego poprzednika Nicolasa Sarkozy’ego, by okazać solidarność z Francją po ubiegłotygodniowych zamachach terrorystycznych.
W manifestacji uczestniczyli też liderzy innych krajów, w tym Izraela oraz Palestyny, jak również politycy stojący na czele unijnych instytucji. Europa, sprowadzana często do wspólnego rynku, pokazała, iż jest czymś więcej i może znacznie więcej. W obliczu barbarzyństwa terroryzmu, nagle ponownie odkryła swoje korzenie.
Europejski projekt, który rozpoczął się 60 lat temu, miał zapewnić pokój i demokrację. Dziś Europa musi sprostać nowym wyzwaniom w chwili, gdy zagrożony jest jej dobrobyt. Jak to ujął premier Włoch Matteo Renzi, [[Europa ma wspólną walutę, ale dopiero musi stworzyć narzędzia, które zagwarantują jej bezpieczeństwo]] (zarówno w obszarze wywiadu, jak i obronności), niezależnie od tego, czy zagrożenia czaić się będą na jej granicach (Ukraina, Syria, Libia), czy też wewnątrz samej Wspólnoty. Dziś jasne jest, że trzeba nam więcej, a nie mniej Europy, choć osiągnięcie tego celu nie będzie łatwe.
Wszystkie kraje reprezentowane podczas marszu będą musiały potwierdzić determinację i wolę walki z terroryzmem, bez względu na to, gdzie zapuści korzenie. A przecież te same kraje pozwoliły Syrii osunąć się w chaos. Marsz może mieć ozdrowieńczy efekt dla nękanej wątpliwościami i podziałami Francji, pozbawionej widoków na przezwyciężenie kryzysu, w którym jest pogrążona.
Znów w obliczu terroryzmu i strachu francuscy obywatele przypomnieli sobie o wartościach, na których zbudowano ich kraj. Francja była zaskoczona wspaniałą reakcją świata na mordercze ataki. W ojczyźnie oświecenia, mord na rysownikach Charlie Hebdo nabiera zupełnie innego znaczenia, podobnie jak i późniejszy antysemicki atak.
Kiedy Angela Merkel, walcząca z antyimigranckimi nastrojami w Niemczech, twierdzi, że jest pod wrażeniem reakcji Francuzów, nie są to puste słowa. Te niezwykłe, globalne gesty solidarności oznaczają, że Francja musi sprostać temu, co symbolizuje: wizji republiki, w której ludzie wszystkich religii i o różnym pochodzeniu tworzą razem pluralistyczne, świeckie państwo, odrzucające rasizm i fanatyzm. Stawienie czoła temu wyzwaniu będzie jednak niezwykle trudne.
Nie łatwe też będzie przebudzenie po tym ożywczym weekendzie. Zaraz odżyją bowiem stare konflikty. Dlatego rząd, politycy wszystkich partii oraz przywódcy religijni muszą sprostać pokładanym w nich nadziejom. Potrzeba bezpieczeństwa musi doprowadzić do [wdrożenia] skutecznych rozwiązań oraz odrzucenia populistycznych propozycji, które z pewnością się pojawią. Lewica powinna potwierdzić swój pragmatyzm i działać bez naiwności. Prawica musi stać się konstruktywną opozycją i oprzeć się ekstremistycznym frakcjom. Myślenie życzeniowe? Wyjątkowe sytuacje wymagają nadzwyczajnych rozwiązań.
