Wybierz język
Jeszcze przed imponującym zwycięstwem Fideszu w wyborach parlamentarnych na Węgrzech europejska prasa krytykowała populistyczne zapędy Viktora Orbána. Ten, gdy już doszedł do władzy, nie ukrył, że zamierza wykorzystać szerokie możliwości, jakie daje mu parlamentarna większość – dwie trzecie głosów. Połechtawszy narodową dumę Madziarów rozproszonych po świecie i uchroniwszy nie bez kłopotów swój kraj przed burzą finansową przetaczającą się przez Europę, zabrał się do opodatkowania dużych firm (których spora część to przedsiębiorstwa zagraniczne) i do podporządkowania sobie prasy, tak przecież obrzydliwie jątrzącej.
Doprowadził do przyjęcia ustawy o mediach, na mocy której przekaz informacji będzie w gruncie rzeczy kontrolowany przez Fidesz. Krytykowane na Węgrzech i za granicą nowe przepisy nie wzbudziłyby może większego zainteresowania, gdyby nie fakt, że weszły w życie w dniu, w którym Budapeszt obejmował przewodnictwo w Unii Europejskiej. Kraj i rząd Viktora Orbána znalazły się w centrum uwagi – populistyczne pomysły premiera nie mogły nie wywołać reakcji, nawet wśród tych przywódców, którzy do tej pory byli bardzo powściągliwi. Niektóre stolice oraz OBWE i Komisja Europejska przypomniały o znaczeniu wolności prasy i zażądały od Budapesztu skorygowania „niegodziwej ustawy”.
Orbán, który potępił, słusznie zresztą, ingerencję przywódców europejskich – to dziedzina, w której sami nie mają się czym pochwalić i w związku z tym nie powinni nikogo pouczać – okazał się jednak bardziej otwarty wobec instancji europejskich. Oświadczył nawet, że jest gotów przyjrzeć się ponownie ustawie, jeśli inne kraje europejskie znajdujące się w takiej samej sytuacji uczynią podobnie. Należy jednak sądzić – gdy się popatrzy na ogólne tendencje, skrytykowane ostatnio przez Reporterów bez Granic – że po ucichnięciu pierwszej wrzawy wspomniani przywódcy będą woleli zająć się czymś innym, żeby nie stanąć przed koniecznością posprzątania we własnym domu. A szkoda.
