Próba sił pomiędzy krajami członkowskimi a Komisją Europejską

„Można było się tego spodziewać”, zauważa Le Figaro, to o planach budżetowych na lata 2014–2020 przedstawionych przez Komisję 29 czerwca. Globalnie „kredyty na politykę rolną pozostają niezmienione w wartościach absolutnych, tak jak tego domagał się Nicolas Sarkozy" [na siedem lat 371,7 miliardów euro, czyli 36,2% wobec 39,4% całkowitego zaproponowanego budżetu w wysokości 1025 miliardów euro, to znaczy 1,05% PKB UE].

„Europa Centralna, mniej rozwinięta, otrzymuje dotacje na pomoc regionalną. Obecne priorytety, takie jak energia lub dostęp do Internetu, zdają się być utrzymane. Natomiast pomysł na opodatkowanie transakcji finansowych zaproponowany przez Brukselę, by ulżyć skarbowi Europy, jest już zablokowany przez brytyjskie weto”, donosi Le Figaro.

Ten podatek na transakcje finansowe (TFF), albo podatek Tobina, „którego stawka pozostaje do ustalenia, i który obejmie wszystkie działania organizacji finansowych w obrębie UE, mający przynieść od 50 do 70 miliardów rocznie „zapewni właściwe zasoby na europejski budżet”.

[Wedle Libération](http:// http://www.liberation.fr/economie/01012346321-la-taxe-tobin-revient-du-cote-de-bruxelles) chodzi tutaj o „rewolucję, tym bardziej zdumiewającą, kiedy wiadomo, że batalia była zawsze prowadzona przez alterglobalistów, i że europejskie rządy nigdy nie były tak prawicowe od 1958 r., co jest wiernym odzwierciedleniem europejskiej równowagi politycznej (22 państwa spośród 27 są rządzone przez prawicę)”. Nie ma jednak pewności, czy kraje członkowskie ustanowią ten podatek, który, jak podaje Euobserver, został określony przez rzecznika rządu brytyjskiego jako „nierealny”.

Kolejną kością niezgody miedzy Komisją a krajami członkowskimi są oszczędności, których domagają się od eurokratów państwa członkowskie, „tych 50 000 uprzywilejowanych, zaskakująco do tej pory odpornych na rygory oszczędnościowe, przygotowuje się do pobierania obniżonych zarobków w stopniu bez precedensu od 50 lat”, uważa Le Figaro.

„Mówiąc bardzo delikatnie, między związkami i pracodawcą, w tym wypadku Komisją, a w szczególności płatnikami iskrzy jak nigdy dotąd. ‘Bruksela powinna pilnie rozwiązać poważny problem sprawiedliwości i wiarygodności. Nie może wymagać od wszystkich innych, aby zaciskali pasa, a jednocześnie utrzymywać się na tak wysokim poziomie’, podkreśla minister skarbu jednego z krajów członkowskich. Jedenaście krajów, w tym Francja, Niemcy, Wielka Brytania i większość z Europy Północnej, zaangażowało się całkowicie, kierując ultimatum do José Manuel Barroso. ‘Wymagana jest poważna obniżka wydatków, w tym płac, emerytur i korzyści socjalnych’, napisali czarno na białym w piśmie, którego kopię uzyskało Le Figaro. Ofensywa przeciwko ‘uzyskanym korzyściom’ postępuje w czasie, gdy Grecja zgadza się na ogromne wyrzeczenia”.